Yaşanan, arzular ve mevcudun şekillendirdiği gerçekliği şiirsel söylemin hoşgörülü satırlarında özgürce yaşayan Murathan Mungan metni, “görünmezin duası” olmakla farklı imge düzeylerine açılmış, sığınmıştır. Kendi kadavrasını tanıma zorunluluğu şiirin sığınma limanlarına çekilirken “çürümek” en baskın poetik ifade açarlardan birisidir. Ölüme, çürümeye doğma gerçekliği de ancak şiirin ince ruhunda, mısranın söze bürünmüş halinde teskin edilebilirdi. İncelemede Mungan söyleminin asli tahrik edici, mayalayıcı ibarelerinden “çürümek” ifade tercihleriyle yorumlanmaya çalışıldı. Şair ne kadar anlaşılmak ister, tartışılır; ama en azından okuma izlenimleri, hisleri paydaşlara aktarıldı. İnsan için nasıl ki mutlak söz yoksa, mutlak şiir de olmayacak; sadece yazıyı “evlat” edinebiliriz…
