Martina De Rossi uzak durmam gereken biriydi ve bunun nedeni yalnızca ağabeyinin don olmak üzere olması değildi. De Rossi acımasız bir savaşın içindeyken Martina’yı bu kaostan uzak tutmayı kabul etmemin nedeni yalnızca sadakat değildi. Martina intikam oyunum için mükemmel bir piyondu. Ancak o yanımdayken zihnim, planıma sadık kalmakta zorlanıyordu. Masum gözleri. İpeksi sarı bukleleri. Uğrunda ölünecek kıvrımlı vücudu. Kontrolü elimde tutma konusunda usta olsam da İtalya’nın ıssız bir bölgesinde yer alan kale duvarlarının arasında benimle geçirdiği her gün, kararlılığımı yitirdiğimi hissedebiliyordum. Onu düşünmeden duramıyordum. Ve ona bir kere dokunduğumda, oynadığımız bu oyunun kazanamayacağım bir oyun olduğunu fark ettim.
