Uzun zamandır bırakın gülmeyi, gülümsemeyi bile unuttuk. Bunun birkaç nedeni: Mesela gülmek ayıp. Mesela bu pahalılıkta gülecek halimiz yok. Mesela bu baskı ve yasaklar ortamı insanı gülmekten caydırıyor. Daha pek çok şey sayabiliriz… Kandemir’le oturup düşündük; biz aslında gülmeyi seven bir toplumuz. Gülme, iki uyanık zekânın çarpışmasından çıkıyor. Ve biraz zekâ gerektiriyor. Örneğin bu kitabı yazanlar salaksa, okuyanlar zekiyse gülme çıkmaz. Ben test yaptırdım, salak değilmişim. Tanıdığım kadarıyla Kandemir de zeki adamdır. Eh, siz de bu kitabı elinize aldığınıza göre, en azından bizden daha zekisiniz. Çünkü bu dönemde kitap bastırmak pek akıl kârı değil. İkimiz de bu kitabın gelirini Cumhuriyet Vakfı’na bıraktık. Böylece günah bizden gitti. Umarım sizi bu sıkıntılı dönemde biraz olsun gülümsetiriz. Güle güle okuyun, okuyun okuyun gülün.
