Vaktidir gitmenin zorla durduğun sevmeden Kırılmış bütün kalemlerin üstüne Bir musaflı yemin eklenmiş Yeni bir kalem daha kırarak Vaktidir gitmenin Çiçeksiz cehenneminden bir “eh işte” nin Koynunda sıcak bir ekmek huzuru ile Vaktidir gitmenin Kalbinin uzağına görünmeden.
