"Yildizli gecelerde en parlak yildiz benim, yildiz yoksa bil ki karanlik benim." Bir okyanus mudur insani bogan yoksa bir avuç düsünce mi karanliginda bogar? O kadin boguluyordu, insanlar çok sigdi, o fazla derin. Hayati kayiplarla doluydu, saçlari up uzundu kisa yasaminin aksine. Teni bembeyazdi, geceyi kiskandiracak kadar karanlik ruhunun aksine. Hayatina tutsakti fakat umutlari vardi, özgür olmak isterdi, o kadin. Gözlerini kapamisti hayata, igne ve iplikle kanata kanata göz kapaklarini dikmisti, gerçekleri görmemek adina. Baska kadini, baska adam, baska sevmisti. Adam ölmek üzereyken kadin çoktan ceset olmustu. Birakin pembe masallar digerlerinin olsun, biz aci dolu roman sayfalarina sahibiz zaten.(Tanitim Bülteninden)
