Ah, o kavgaci Kipkip! O kendini begenmis kibirli elma agaci. "En güzel elma benimmm... Kipkirmizi bedenim Tatli, sulu, kokulu... Çoktur benim sevenimmm... lay lay!" diyerek bagira çagira sarkilar söyleyerek bizi erkenden uyandirmasaydi, bana kötü örnek olmasaydi, belki de basimiza bunlar gelmezdi degil mi ama...Aaaa...ben mi? Seyy adim Tatkiz! Ben çok tatli, çok sulu, çok güzel...bir elmaydim ama ah, neden kibirli, söz dinlemez, kendini begenmis bir elma oluverdim. Hatalarimi çogaltirken annecigimi, kardeslerimi, arkadaslarimi nasil da incittim. Ah çocuklar, basima neler geldi neler bir bilseniz. Çok üzgünüm! Artik böyle davranmamam gerektigini biliyorum ama... Bu kitabi okudugunuzda siz de beni ayiplayacaksiniz biliyorum. "Artik çok geç," diyeceksiniz.Öyle de olsa okumanizi istiyorum. Çünkü "Zararin neresinden dönsen kârdir," diyen atalarimiz çok hakli.
