Geceler hain, kör ve karanlikti. O karanlik gecelerde yildizlar bir yaniyor, bir sönüyordu. O karanlik gecelerde onlar, yüzler, binler vardi.Onlar, ya bir geminin pruvasinda ya da bir marsandiz vagonunun avuç içi kadar penceresinde umutlarinin bir yanip bir sönen yildizlarini ariyordu. Bu kitaptaki 12 öykü zamanin unutmayi degil alismayi ögrettigi insanlarin öyküsüdür. Kahramanlari kimi zaman çocuk, kimi zaman yüregi kelepçeli annedir. Bazen bir arkadas, bazen bir âsik, bazen bir dervistir. Hepsi aciyi yasayip öldü. Geride bir avuç toprak, bir dal zeytin kaldi. (Tanitim Bülteninden)
