Ilk anneler günü hediyemi aldigimda evli degildim, dogal olarak anne de degilim. O zaman nasil olur gibilerinden bir soruyu duyar gibi oluyorum. Birkaç aylik memureydim henüz. Ailemin yasadigi kasabaya 25 km mesafedeki sehir merkezinde, küçük bir daire kiralamis, burada ilkokul ikinci sinifa giden erkek kardesimle birlikte kaliyorduk. Babamiz yeni vefat ettigi içindir ki, geride kalan biz kardesler, hayatimiza hüzünlerimizi katik edip, ümitlerimizi yesertmek için birbirimize kenetlenmisiz. Ben maddi yönü basta olmak üzere, bu mini birliktelige kol-kanat olmusum. Kardesim de manevi olarak... Birbirimizi tamamlayan, var olma mücadelesi veren yogun bir gayret içine girmistik. Sert geçen kis aylarinda dogru dürüst isitamadigimiz ahsap dairemizde yetimligin, kit bütçe ile geçinebilme fedakârliginin âdeta sinavini veriyorduk. Yine de mutlu sayilirdik. Maasimi aldigim günün aksami küçük bir bayram yasardik.
