her şeyi bırakmaktan korkuyorum kum yığını gibi unutulmuş bir arazide atlanmaktan camlara çıkmış ellerimin izi imdattan mı bi alev yükseliyor odalardan gece ilerleyince sesleniyor duygular cümleden muaf başa gelen bu diyorum kurduğum doğrudur içimdeki var gücüyle koşuyor sona sormuyor bana aklında kim olduğum
