“Gökyüzünde, yildizlar arasinda parlak ay nasil görünürse âsik da yüzlerce kisi arasinda öyle görünür, o göründü mü herkesin parlakligi söner.” Mevlana O gece yildizlar kendi tanikliklariyla baslayan ve büyüyen bu aska göz kirpmaya devam ediyordu. Gökyüzü gece karanliginda kadife bir örtüye dönüsmüstü. Yildizlar bir yanip bir sönerken, evrenin var olusundan beri yasanan sayisiz aska dair hikâyeler anlatiyor gibiydi… Gökyüzünden akan bir yildiz gibi yeryüzüne bir ASK daha düsmüstü. ASK, kosullar ne olursa olsun her yerde var olup devam edebilirdi. Nice savaslar, nice kavgalar aski dünya üzerinden yok etmeyi basaramamisti… Belki de ASK zorluklari yenmek için bazen tek çikis yoluydu. Peki, ASK dedigin neydi? Aci mi mutluluk mu? “Askin kaybedeni olmaz. Önemli olan aski yasamaya layik olmak ve hakkini vermektir” dedi.
