Bu kitabi yazmayi düsündügümü yakinlarimla paylastigimda, gelen tepkiler " her seyini anlatma sonra üzülürsün" oldu. Sadece esim, annem ve babam bu konuda olumsuz görüs belirtmediler. Düsündükçe, kendimizi anlatmaktan pisman olmayacagimi ve böyle yorum yapanlarin korumak istediklerinin ben degil de kendileri oldugunu fark ettim. Duymayarak, görmeyerek dislamak en kolay yol çünkü. Içeride, otistik bir bireyin ve onunla ilgilenen üç kusak ailenin hayatlarinin nasil etkilendiginin, agabeyin gözünden öyküsü var...(Tanitim Bülteninden)
