Bu rüyadan sakın uyanma; ölüm sonsuz yaşam Mesnevi dudağını Mevlânâ teriyle ört. Var dergâhta aşka dur ki, seferi olasın. Çünkü gülü bahçe korur; onsuz hep kurumuştur
İşte Hacı Bektaş, işte Pir Sultan ve bazı Gurbet suları gergin, özlemli içilir hüzünle Tüllenen hülyandı efsuni uykuya daldıran.
Kurşun peltesi dizlerim; tanrıya niyaz İçin el açar. Hatıralarım ağır aksak yürür Karlı dağların seccadesinde açan karanfiller Erikli sularıyla abdest alırken huzur diyorlar.
Modernist bakışın; köhneleşmeyi üfürür içime İç yakıcı öykün sedef taşları bile kömürler. Özediğin öze bakar; sonra beze sözlerin ki… Ömrüne yüz sürdüğün vatan seni sevsin
