Ama sonra sonra, isiktan karanliga, karanliktan isiga gidip gelmelerle geçen ve iki kelebek ömrü kadar süren bir zamanin ucunda, bir kurtarici gibi görüyor iskenceci avcisini ve içindeki sonsuzlugun bittigini duyumsuyor; artik var mi yok mu onun için uçuyor ve avliyor; uzun uzun uçmalardan, avlardan ona dönüyor; alip basini gitmiyor eski günlerinin uçsuz bucaksiz özgürlügüne; bulutlara karisip kanat vurmuyor.
