Ne benim adım Eylül ne onunki Bora ne de alıştığınız türden bir aşk hikayesi bu.
Bizim hikayemiz bir kemanın ezgisiyle başladı, notalarda bulmuştuk birbirimizi. Her yılın bizi daha sıkı sınayacağından habersiz iki çocuktuk henüz. Hissettiklerimizin adını bile tam bilemiyorken ağaçtan bir köprü inşa etmiştik; birimizin yüreğinden diğerininkine... Bazen buram buram umut kokan, rengarenk çiçekler açtık; bazen de yapraksız, kuru bir daldan daha kırılgandık.
Bizim hikayemiz, büyüdükçe sevip sevdikçe büyümenin hikayesi.
Bizim hikayemiz, erken mutlu sona biçilen bedelin hikayesi.
