ince hayvanlari kirik camlarin pas lekesi deniz menekselerinde batiyor yüregime hayatin yalanlari rüzgâr dindi gecenin gözlerinde yeraltina dogru kosuyor atlar çocuk gülüsleri yelelerinde kara bir yildiza isiksiz fenerlerin çiçek kaniyla yazdigi bir timsah masali bu Istanbul'un ortasinda bilmem kaç on bin daha bilmem kaç yüz bin daha bekliyor çöpten binalarinda Enkelados'un gazabini Ah, kendimi hangi çagda büyütsem!
