Dylan her şeye dikkat eden bir çocuktu. Annesiyse pek dikkatli sayılmazdı. Ocak ayının o cuması, diğer günlerden farksız gibiydi, ta ki... O müzik sesi duyulana dek! Dylan ne kadar uğraştıysa da annesini metro istasyonunda çalan kemancıyı dinlemeye ikna edemedi. İnsanlar yanından geçip giderken Dylan havada uçuşan notalara kaptırmıştı kendini. Annesini ikna etmesinin bir yolu var mıydı? Gerçek bir olaya, yani müzisyen Joshua Bell’in Washington D.C’deki bir metro istasyonunda verdiği konsere dayanan bu zarif öykü, bizlere etraftaki güzellikleri fark edebilmek için gözlerimizi ve kulaklarımızı açmamız gerektiğini hatırlatıyor. TD Kanada Çocuk Edebiyatı Ödülü
