Ortaköy sahilindeyim. Deniz, kuşlar, insanlar, kediler... renk, koku, ışık, hav, miyav, cikcik... Her şey olmadığı kadar güzel. Bahar şehrin insanlarını tek tek dışarıya çıkarmış, kendi şenliğine hazırlık yapıyor. Bugün sadece evlerin kapılarının açık olduğunu sanmıyorum. İnsanların yüzlerine bakılırsa, iç dünyalarının kapıları da aralanmışa benziyor. Solgun yanaklar alacağı rengi arıyor. Eller ayasını bahar çiçekleri gibi açmaya hazırlanıyor. Renklerle yüzleşme arzusu, kokuların izini sürme isteği pervasız dolanıyor. Beklentiler daha bir sabırsız. Herkes ne kadar da cesur.
