Gülşah Keklik, şiirlerinde sadece aşk temasını değil, evrensel olanı da imliyor. Aşk ve sevginin yanı sıra hüzün ve ümit içeren şiirler de kendini hissettiriyor. Gülşah Keklik eğitimci olmasını, evrensel olanla yoğurup ortaya insanın hallerini koyuyor. İnsan, onun şiirlerinde daha doğal, daha sevimli daha hüzünlü duruyor. Doğal olmayan ve estetik durmayan her şeyi, onun şiirleri girdap gibi adeta yutuyor ve geriye insani olan ve insanin halleri olan kalıyor.
