Ansizin oluverdi, birden bire...Çalan telefonun sesiyle, sag taraftaki kaburgama dogru, öyle bir savruldu ki yüregim, kirildi sandim.Iste basladik, harekete geçti artik.Ona dogru attigim her adimda, çarpip duruyor gögüs kafesimin çeperlerine. Canim yaniyor...Sanki o çarpmalarin hizi ile güç kazanip tirmanacak bogazima ve agzima kadar ulasacak.Ödüm patliyor...Her adimda biraz daha itiyor, tirmaniyor yüregim bogazima dogru.Iste o tam karsimda duruyor, yüregim de agzimda atiyor.Bütün baglarindan kopmus...Agzimi açar açmaz, pat diye atacak yüregim kendini onun ayaklarinin dibine, biliyorum...Konusmasam da o anliyor beni.Dudaklarimi, dudaklarina yaklastirdigimda hafifçe aralayip serbest birakiyorum yüregimi.Ince Kapak:
