Kemal, resmi bir kurumda yillarca çalisarak, oradan emekli olmustu. Emekli olunca sudan çikmis balik gibi ne yapacagini sasirmis kalmisti. Emekli ikramiyesi ile küçük bir dükkani kiralik tutmustu. Burada seramik çamurundan, islenmesi kolay agaçlardan heykeller yapiyordu. Bu yetenegi Allah vergisiydi. Etrafinda ilgi odagi olmustu. Yine bir gün malzeme almak için, sabah erkenden toptancilarin oldugu semtin yolunu tuttu. Birden, arkasinda birisinin oldugunu hissederek, içgüdüsel bir refleksle geriye döndü. Indigi merdivenin yaninda bir kadin duruyordu. Bakislari tarif edilmez bir sekilde, karsisindaki kisiyi etkiliyordu. Kadin onu bileginden kuvvetlice yakaladi, ben falciyim senin falina bakmam gerekiyor dedi... Bu kadin kimdi? Neler oluyordu, sasirmis kalmisti.
