Farabî bu eserinde yasadigi dönemde ve toplumda bilinen ilimleri sayar. Yani miladî X. asir ve II. Abbasî dönemi. Arap uygarligi olgunlugunun ve gelisiminin zirvesine ulastiginda, önceki iki asirda göz alici ürünlerini vermeye basladiginda ilmî ve felsefî eserler Yunancadan, Süryanîceden, Farsçadan ve Hindçeden Arap diline tercüme edildi. Tercüme edilen bu ilimler haricî ilimler olarak isimlendirildi. Çünkü Araplar bundan önce söz konusu ilimlere asina degillerdi. Bunlar geometri, aritmetik, felek (astronomî), müzik, tabiat ilmi, tip, felsefe ve mantik idi. Asil Arapça ilimleri ise tesis edilmisti. Bunlar nahiv, mucem, kiraat, hat ve belagat gibi dil ilimleri; tefsir, kelam, fikih ve tasavvuf gibi din ilimleriydi.
