“Bana gözlerinin içinde kaybedecek kadar uzun baktı, dört duvarın arasında sıkışıp kaldım, kayboldum. Bana öyle baktı ki insanlar lal oldu, kelimeler bıçak sırtı gibi keskin, kediler köpekler sokakta, çıt yok, cam fanusun içindeki süs balığı ağzını açıp kapamayı bıraktı. Öyle baktı ki bana sanki dünyadaki tüm suçların sebebi benmişim gibi kendimden utandım.
Bana öyle baktı ki, mevsimlerin hepsini bir anda yaşadım, yapraklarımı döktüm, kurudum, kar yağdı, kırıldım, güneş açtı, sevindim, bahar geldi, meyve verdim, insan geldi, taşlandım. Bana öyle bir baktı ki sevgiden çaresiz kaldım. Tüm suçların sahibi bendim."
