"Ölüm törenleri, acilar, yaslar da, bayramlar, sölenler, sevinçler, mutluluklar kadar birdi. Bu kocamanlik, sonsuzluk altindaki böylesi bir esdegerliligin gerçegi yaninda; sevinç için soluyan kanserli, sakat, kesik, kör, duymaz ya da saglam bedenlerin çirpintisi da hiçti. Insan kendi bedeni oldukça, kendi bedeninde kaldikça. Kendi bedenine mahkûm insan. Bu sonsuzluk içinde, evet bu böyleydi iste. Bir gaz alevi ayaklarini yalayip geçti. Feneralayli askerler arasindan kimsesiz karanlik yikintilara dogru açilan eski bir sokaga sapti."
