Yine bagiriyor kadin. Zaten en çok onun sesi duyuluyor. Adaminkini duyabilmis degilim daha. Kadinin kendi kendine kavga ettigini düsünmemek elde degil. Yeni evli degil mi bunlar, öpüsüp koklasacaklarina ne didisiyorlar?Bazen dost meclisinin bol kahkahali bir aninda çinlayiveriyor kadinin sesi. Susup kaliyor herkes. Sesinin dalgalari bir yilan gibi kivrila kivrila duvari asarak oturma odamin bir kösesine siniveriyor. Oracikta öylece duruyor günlerce. Kivrildigi kösede sanki gögün yedinci katina yükselmis bizi gözetliyor. Varligindan habersiz, inanmak istedigimiz Tanri gibi sessiz ve magrur. Bir gün eve geldigimde, sadece kurumus deri parçalarini buluyorum geride kalan. O büründügü yeni derisiyle tislamaya devam ediyor üst katta…
