Alti ay önce bir çarsamba günü, Melek Tavus’un yaratilmis oldugu o kutsal çarsamba günlerin birinde, Sisé’nin gözleri kapanmayi unuttu. Ev halki, bunu mutlu bir ölümün isareti saydi. Sisé’nin ruhunun, onu uzun bir uykuya terk ederek, geri dönülmesi yasak olan köylerinin mezarliginda, menengiç agaçlarinin arasinda, günesli bir kabir yeri aramaya çiktigina inandilar. Bu inançla oglu Halef, ruhunun geri dönecegi güne kadar, zamani huzurlu bir bekleyis içinde geçirsin diye annesini, salonun uzak bir kösesinde, üç tarafi camla çevrili bir cibinlige tasidi. Ihtiyar kadin, doguya ve batiya bakan iki pencereli odada, Melek Tavus tasvirinin altinda, uykuyla uyaniklik arasinda, sayiklayarak, ruhunun geri dönecegi günü beklemeye basladi.
