Onu alip Yeni Cami’nin oraya götürdüm. Iste Istanbul burasi Mustafa, dedim. Martilar uçusup duruyordu. Ama o en çok güvercinlere takildi. Meydanin orasinda burasinda durmus yem satanlari, küçük tabaklarla yem alip gücercinlere atanlari, güvercinlerin uçusup caminin çatisina konmalarini garipsemisti. Eskiden bizim mahallede de kumrular vardi, dedi. Kus lastigi ile vururduk bazen onlari. Annem kizardi. Bir güzel öterlerdi ki! Evet, dedim iyi hatirliyorum o kumrulari ve gerçekten çok güzel bir ötüsleri vardi. Gu guuk guk, gu guuk guk! Gözüm birden denizden, martilardan, güvercinlerden ve dahasi topyekün Istanbul’dan kayiverdi. Mustafa’yi orada öylece birakip divanin altina girdim. (Arka Kapak)
