Mecnun, hem agliyor hem söylüyordu... Onu dinleyen Leyla, çoktan diz çökmüstü... Çölün vahsi hayvanlari bu yanik sese kosmustu... Daglar, taslar, bu sesle inlemisti... Bulutlar bir araya gelmis, Mecnun ile Leyla'nin gözyaslarina ortak olmustu... Çöl, bastan basa rahmetle dolmustu... Iki büyük asik, sonsuz güzellige ayna olan gönüllerini sanki bir kez daha yikamislardi...Onlarin iniltisiyle varlik, derin bir sessizlige bürünmüstü... Yalniz yerdekiler degil, göktekiler de bu büyük aska gipta etmislerdi.(Arka Kapak)
