Tam zamanıydı çocukluğu sevmenin. Ağa kızı ile genç, yoksul bir ırgat hiç sevebilirler mi? Aynı gönül duygularını paylaşabilirler mi ?
Eh! Bir kere oldu onlarınki hem de uğrunda ölünecek kadar.
Korkuyu sevmek, esrarına banmak yavan ekmeğin .
Olamayacak umutlar beslemek çocukça, ve uzun up uzun yarınlara hayalleri asmak. Bir şans daha istemek kaderinden. Olur ya belki gerçekleşir hayaller ve umutlar diye çıkılan mutluluk yolunda. Her şey yolunda giderken gizli ve sarhoş bir elin parmakları tetiğe uzanır mutlu gecenin karanlığına. Vurulur uzun yıllar hasret çeken iki gönül tam sol yanlarından. Bu yaşanmış hikayede Leyla düşer bir yana, Adem düşer bir yana...
Çukurova ile Bozova kirve olur birbirlerine, kız alıp verilmez kirvelikte . Düşmanlık yerini doldurur kirvelik.
