Bu kitap yazınsallığın önemli bir niteliği haline gelen metinlerarasılık olgusunu ve yöntemlerini ele alarak, kuramsal tanımlarla birlikte uygulamalara yer verir. Ömer Seyfettin’in metinlerarası dünyasını oluşturan okuma ve yazma edimleri arasındaki ilişkinin eserlerindeki yansımaları üzerinde durur. Hikâyelerdeki gönderme, alıntı, not, anıştırma gibi yöntemlerin kullanım biçimlerini ve bunlarla ilgili alt metinleri açığa çıkarır. Yazarın dönüştürme, taklit, yeniden yazım çerçevesinde başka metinlerle kurduğu metinlerarası ilişkileri karşılaştırmalı bir okumayla açıklar.
Eser, Ömer Seyfettin’in kaynaklarını ve hikâyelerin anlamlarını kazandıkları metinlerarası ağı göstermesi bakımından farklı bir okuma deneyimi sunar.
