Sabrediyorum ey Rabbim, sabrediyorum. Senin hatırına “iyi” kalacağım. Sen istiyorsun diye iyiliği ayağa kaldıracağım. Varlığımı iyiliğe adayacağım. Gövdemi bir iyilik meşalesi olarak gezdireceğim yeryüzü mahzeninde. Her şeyin devrildiği vakitler- de iyiliğin etten kemikten heykeline dönüştüreceğim varlığımı. Düşerken bütün ümitler, Senin adına var olma direnişini dik tutacağım. Sabredeceğim.
Vahiy yoluyla insana seslenen Yaratıcı’nın eşsiz hitabını dinliyor Senai Demirci. Söz’ün karşısında kalınmış sessizliği bozup Onunla gerçek anlamda bir mukabeleye başlıyor. Mahcup ve tedirgin fakat ümitsiz değil. Rabbinin kuluna olan şefkati, bu yolda kendisine cesaret veriyor.
