Parmaklarım kekemeydi bunu hatırlıyorum büsbütün tutulurdum özrüm seyredilirken ya zulmün siftahıydım ya güneş ıslak! aşkın böcek sokması gibi üşüttüğü vakitler tövbeyle sıvazlardım pişmanlıkları kurdelesi kötüce kulpu elbette kırık darlıktı göğsüme iliklenen tek milât gözlerimin uykuda açtığı gediklere basarak rüyaya tırmanırdım görklü tavus kuşları nasıldır duvar halıları gibi tozlanmak ve naz kime yanaşır sormadım herhangi biriysem hiçbir şeyle avunmam…
