Öykü dilinin siirin imgesel yogunluguyla bulustugu bu denemelerde Ilhan Durusel, gerçekligin ve yasamin ayrintida gizli oldugunu bir kere daha kanitliyor. Kimi zaman artik var olmayan bir hastanenin izini sürerken, kimi zaman gündelik yasamla mücadele eden insanin nasil okumaya, yazarlara, kitaplara kendisini bagimli kildigini anlamaya çalisiyor. Fethi Naci'den Borges'e, Istrati'den Whitman'a kadar çok yönlü bir okumanin izini sürdüren bu denemeler, yasamin aslinda tek bir kitabin aranisi oldugunun altini çiziyor."Otlar çagiriyor bizi.Satolar kovuyor.Kuraklik geliyor.Bir rüzgâr gelipönümüzde duruyor.Bir durusu var,dil anlatamaz." (Tanitim Bülteninden)
