Belki de içimizde oldugunu düsündügümüz bu rüzgâr, bir meltemle baslayip hortuma dönüsmüstü. Farkinda degildik biz bazi seylerin. Adim attigimiz yerin savrulup gitmesinin sebebinin bizler oldugunu hiçbir zaman bilemedik. Bilseydik, en azindan bir seyler fisildayabilirdik. Saçma da olsa söylerdik. Çünkü korkularimizin üzerine bir nokta atip, pergelle defalarca çevirmistik çevremizi. Önümüz sagimiz solumuz, her yerimiz asilmaz surlarla çevrilmisti. Yine de o surlarin arkasindakilere bir seyler dedik, en azindan denedik. "Kan" a "Gül" dedik. Biraz da dikenliydik. Bilmem anlatabiliyor muyum?(Tanitim Bülteninden)
