Belki de en agir yüktü; geceleri gözlerim bosluga dalip dalip giderken sustuklarimi 'belki bir gün sana anlatirim' diye içimde biriktirmek.. Olmazdi zaten, yeni yeni anliyorum bunu... Bakiyorum da simdi, kirik bir sandalda kürek çekmeye çalismakmis bu aski yürütmek. Gittigimizi zannederken, battigimizi görmeyecek kadar körmüsüz seninle.. Bazi seyleri, sormaktan korktugu için degil de duymaktan korktugu cevabi almamak için soramiyor insan... Gözlerin bombos bakiyor diyorsun. Kirpik uçlarima kadar 'sen' doluyum, görmüyorsun.. Bir de benim gözümden bak/sana… Kendi hikayelerinin sonuna konulmus birer noktaydik ikimiz de.. Ve iki noktadan yalnizca bir dogru geçerdi. Biz o dogruyu çizemedik birbirimize, hepsi bu... Baktikça içimi isitan bir gelecekten çok andikça içimi acitan bir geçmis birakip gittin ardinda.
