Her gün birileri ölüyor ve daha fazlasi da doguyor ama biz, bizden dogani ve bizden öleni umursuyoruz. Insanlik sorularinin hiçbirisi gerçek, inandirici yanita ulasmiyor. Bütün bu görüntülerde, ölümcüllüge dogru hizla dönmekte olan bu çarki bir anda durdurabilmekten aciz, denizin dibindeymis gibi agir hareket ettigimiz; acimasiz zamanin içinde üst üste çekilmis karmasik fotograflar gibi duruyoruz. Dünyadaki siddet ve aciyla, talihsizligin pençesinden, insanin kendini kurtaramayacagi kaygisini yüregimin derinliklerinde hep sakladim. Ve ben yeni bir yilda dogacak çocugun kurtulusu için içimizdeki besleyici güçleri harekete geçirmeyi diliyorum. Ama biliyorum ki benim sesim de sonsuzlugun içinde yok olup gidecek... (Arka Kapak)
