Ne yaparsak nereye kosarsak sonu hep ayni. Dermanin tükenince oldugun yere yigilip acilarinla bas basa kalacaksin. Miden bulanacak kendinden. Kalkmak isteyeceksin çaresiz. Kosanlara bakip hevesleneceksin, kendini unutacaksin bir anlik, tekrar döneceksin üzerine kustugun et yiginina. Bakip bakip aglayacaksin. Aglayacaksin çünkü inanamayacaksin gülen, kosan, çildiran, dostlari oldugunu zannettigin bedeninin o hâle nasil geldigine...
