Kirda, sögütlerin altinda kendimize güzel bir yer bulduk. Karbeyaz, Mehmet Amca ve digerleri çimenlere uzandilar. Ben de tam uzanip dinlenecektim ki üzerimizde gece lambasi gibi yanip sönen isiklari fark ettim. Isiga dogru yaklastigimda uçusan böcekler gördüm.Merhaba, dedim onlara. Merhaba, diye yanitladi bir tanesi. Siz nasil böyle yanip sönüyorsunuz? diye sorunca, Biz ates böcekleriyiz. Geceleri yanar söneriz. Insanlara ümit asilariz. Biz yeryüzünde sevginin var oldugunun ispatiyiz. Sevgi olmasaydi biz ampul gibi yanamazdik, dedi. Gerçekten de onlarin böyle ampul gibi yanip söndüklerini görünce içimde bir an bir cosku olusmustu.-Ne kadar da güzelsiniz öyle!(Tanitim Bülteninden)
