Üsümüs Kuslar, "nereye giderse gitsin kendi kafesini, yaralarini yaninda tasiyan insanin" mutsuzlugunu ve çikmazlarini iki kisinin ilk bakista çok öznel görünen iliskisi üzerinden dizelere döküyor. Kitabin bütününe yayilan ask siirleri, "insanin kendi yalnizligi kadar baskalarinin yalnizligindan da beslenen kederli bir isigin" esliginde, siyasal çatismalari, sairin bölünmüs ülkesinin acilarini dile getiriyor. Okurun imgeleminde tamamlanabilecek yarim birakilmis "küçük hikâyeler"den olusan kitap, dayatilmis veya kabullenilmis her türlü tutsaklik biçimine karsi masumiyet, arinma, direnç ve özgürlesme tutkusuna kanat verme çabasinda...(Tanitim Bülteninden)
