Hikâyeyi bitirdim iste. Saat gecenin ikisi. Köy derin bir uykuda. Kurbaga sesleri de kesileli çok oluyor. Yalniz bozkirin issiz rüzgâri esmeye devam ediyor. Koçerlerin, Zozan'in, Delal'in, Serhat'in ve daglarin kizi Hêvi'nin asinasi oldugu, hepsinin tanigi, sirdasi ve simdi de bana onlarin, o talihsiz insanlarin isimlerini fisildayan rüzgâr...Hikâye bitti. Son noktayi koyunca garip bir yalnizligin uguldadigini duyuyorum içimde. Alismisim onlara. Hepsi de çok sicakkanli insanlardi.O sicakkanli insanlar önce birbirlerini, simdi de beni terk ettiler.Mümkün olsaydi da uzatsaydim hikâyelerini...Tekrar kavusana kadar...Mümkün olsaydi...Olmadi...Gece, belki de en issiz saatlerini yasarken, dilimde karanliga uzanip bozkirda yankilanmayi bekleyen kor gibi bir cümle… O insanlari özledim.(Tanitim Bülteninden)
