“Beyaz yelkenli yolcu gemisi, gün daha agarmadan, sis içinden zorlukla seçilebilen fener isigini saginda birakarak Trabzon limanina yanasmaya basladi. Yolcularin çogu hâlâ kamaralarinda uykudan uyanmamisken, Giannis Stavropoulos güverte kenarinda ellerini korkuluklara yaslamis, nemli deniz havasinin ve serin esintinin etkisiyle uykusu iyice açilmis, sabirsizlikla geminin limana yanasmasini bekliyordu. Trabzon sehrindeki, sokak lambalarinin saçtigi sari isiklar, dag yamaçlarina serilmis inci bir gerdanlik gibi karanligin içinden parildiyordu...“ Bunu henüz bilmese de, Giannis Stavropoulos, geri dönüsü olmayan bir yolculuga çikmisti. El degistirmeye çalisan bir servetin sekillendirdigi, zamanin acimasizligina yenik düsen hayatlarin yolculugu... (Tanitim Bülteninden)
