Gerçeküstü, deneysel, yepyeni bir dilin yazari Simlâ Sunay; yasadigi eve sürgün kadinlari, belli belirsiz bir resim gibi sonu belli olmayan caddeleri, kentsel dönüsümün acimasizligini yansitan manzaralari, yersiz yurtsuz kalanlara devâ olan istasyonlari, semt pazarlarinda aksamlari çürük sebze toplayanlari, çesme önünde babalarini bekleyen öksüz kardesleri, renkleri bilmeyen dilsiz Âdem'in mel'un kaderini anlatarak; Sivas'tan Istanbul'a, Haliç'ten Çengelköy'e degin bir ufuk çizgisi kararliliginda, "dogada nokta yoktur" seslenisiyle virgülü tek yazim ayraci olarak yüceltiyor.(Tanitim Bülteninden)
