Karanlikti, çok korkutucu bir karanlik! Önümde o seytan vardi ve bana yaklasiyordu. Yüzünde korkunç bir ifade vardi. Ondan korkuyordum ve kaçmak istiyordum ama ayaklarimi ve kanatlarimi oynatamiyordum. Seytan artik çok yakinimdaydi ve içimdeki korku gittikçe büyüyordu. Seytan bana iyice sokuldu ve buz gibi sesiyle kulagima tek bir sey fisildadi. ’O sandigin gibi biri degil...’ (Tanitim Bülteninden)
