Zalimlik Ilkesi, filozofun gerçek karsisindaki tutumunun kisa ve öz halini sunmaktadir. Gerçegin akil almaz ve bir o kadar da inatçi boyutunu vurgulayan Rosset'in zalimlikten kasti sadist bir haz degil, gerçekligin en çig, en ham halidir ki gerçegin bu zalimligini bir türlü hazmedemeyen akil durmaksizin yaratmakta oldugu yanilsamalar silsilesine birakir kendini. Rosset, gerçegin tam gözümüzün önünde durdugu ve sirf bu yüzden de zalim oldugunu dile getirdigi bu eserde gerçek olanin, [gerçekligin gerçekligini hazmedemeyen] akil tarafindan nasil da var olmayan, yaniltici ve nihayetinde de gerçekdisi olarak addedildigini inceler. Rosset bu incelemesinde "gerçek" karsisinda kör kalmayi tercih ederek öylesine yasayan insani da elestirir.
